Molkwerum

Plaats
Dorp
Súdwest-Fryslân
Fryslân

molkwerum_collage.jpg

Molkwerum, collage van dorpsgezichten (© Jan Dijkstra, Houten)

Molkwerum, collage van dorpsgezichten (© Jan Dijkstra, Houten)

Molkwerum,.JPG

Het mooie dorp Molkwerum

Het mooie dorp Molkwerum

Molkwerum (2).JPG

Bij de kerk van Molkwerum

Bij de kerk van Molkwerum

Molkwerum (3).JPG

Een mooi straatje in Molkwerum

Een mooi straatje in Molkwerum

Molkwerum

Terug naar boven

Status

- Molkwerum is een dorp in de provincie Fryslân, gemeente Súdwest-Fryslân. Oorspronkelijk gemeente Hemelumer Oldephaert en Noordwolde. In 1812 over naar gemeente Koudum (naamswijziging), per 1-10-1816 over naar gemeente Hemelumer Oldephaert en Noordwolde (naamswijziging), in 1956 over naar gemeente Hemelumer Oldeferd (naamswijziging), in 1984 over naar gemeente Nijefurd, in 2011 over naar gemeente Súdwest-Fryslân.

- Molkwerum heeft een dorpswapen en -vlag, met daarop een witte zwaan in een zwart veld, wat verwijst naar de vroegere handel in zwanen-pekelvlees, waar het dorp beroemd om was. De dorpsvlag staat ook op een gevelsteen van een huis even buiten de bebouwde kom van het dorp.

- Onder het dorp Molkwerum viel ook de - tegenwoordig als verdwenen beschouwde - buurtschap Ymedam.

- Molkwerum heeft een dorpswapen. Het dorp was vroeger beroemd om zijn handel in zwanen-pekelvlees. Daarom bevindt zich een witte zwaan in het dorpswapen.

Terug naar boven

Naam

In het Fries
Molkwar.

Oudere vermeldingen
1398 Molkenhuzen, 1412 Molkwerum, 1421 Molkenweer, Molkweer, 1505 Molcquerum, 1664 Molquerren.

Naamsverklaring
Wordt wel verklaard als een samenstelling van molke 'melk' en weer, were 'perceel, grondbezit'. Waarschijnlijker is echter uit te gaan van de persoonsnaam Molke (naast namen als Molle en Melle). Het tweede deel kan ook weer uit werve 'opgeworpen hoogte voor bewoning' zijn, maar de vormen met Molken- verbieden de verklaring van het tweede deel als kweern 'handmolen'.(1)

Bijnamen
- Het dorp stond vroeger bekend als 'het Friese Doolhof', omdat de destijds op eilandjes tussen grachtjes gebouwde huizen niet in doorgaande rijen naast elkaar staan. Via bruggetjes en planken onderhielden de dorpsbewoners hun onderlinge contacten. Door zijn vele kanaaltjes en de 27 bruggen in het dorp werd Molkwerum later ook wel 'het Venetië van het Noorden' genoemd. Uiteraard is die titel aan meer plaatsen in binnen- en buitenland toegekend. Zie daarvoor de link. Inmiddels zijn veel karakteristieke huizen gesloopt en sloten gedempt, maar de onregelmatige dorpsplanning is nog altijd zichtbaar.

- Volgens het artikel onder deze link heeft het dorp ook als bijnaam 'het heksenhol'. Dat heeft te maken met de volgende legende: "Bij Molkwerum woonde een boer die geen zin kon zeggen zonder minstens één keer te vloeken. Nou ja, één keer: vaak vloog de ene verwensing na de andere over zijn lippen. Dat was niet altijd zo geweest. De man was als jonge, levenslustige knaap met een even mooie als vrome meid getrouwd. Het ging het stel voor de wind en ze kregen vijf knappe dochters. Toen sloeg het noodlot toe. Een ziekte trof het vee; de veearts stond machteloos en in een mum van tijd waren alle dieren dood. Daarop volgde misoogst na misoogst. De eens zo vrolijke knaap versomberde snel. Zijn vrouw zocht haar toevlucht in het geloof en bad als nooit tevoren. Regelmatig smeekte ze haar man dan ook om zijn verwensingen en vloeken achterwege te laten. Zonder resultaat, de boer ging steeds meer tekeer. Zijn vrouw was niet bestand tegen zoveel godslasterlijke taal. Op een dag verdween ze. De boer liet de hele omgeving afzoeken, maar ze werd niet gevonden. Men vond wel haar kleren aan de voet van de Zuiderzeedijk. Voor de dorpelingen stond vast dat de vrouw zich had verdronken om zo verlost te zijn van het gevloek van haar man." Hoe dit verder gaat, kun je lezen onder de link.

Terug naar boven

Ligging

Het dorp Molkwerum ligt aan het IJsselmeer en ligt verder NO van de stad Stavoren, ZZW van de stad Hindeloopen, ZW van de stad Workum en het dorp Koudum, NW van de dorpen Hemelum en Bakhuizen en N van het dorp Warns. De dorpskern ligt daar waar De Gronzen samenkomt met De Fenke en Het Wijd, die uitmondt in de Dijkvaart langs het IJsselmeer.

Terug naar boven

Statistische gegevens

In 1840 omvat het dorp Molkwerum 50 huizen met 301 iwoners. Tegenwoordig heeft het dorp ca. 140 huizen met ca. 360 inwoners.

Terug naar boven

Geschiedenis

Molkwerum was in de 16e en 17e eeuw een belangrijke vissersplaats met een eigen sluis en een zeehaven in de Zuiderzee. In deze bloeiperiode werd het dorp vertegenwoordigd met een eigen kantoor in Amsterdam. In de tweede helft van de 18e eeuw en gedurende de 19e eeuw daalde het inwonertal. Veel karakteristieke huizen zijn toen gesloopt. Het dorp was ook beroemd om zijn handel in zwanen-pekelvlees, wat terug te vinden is in het dorpswapen, waar een witte zwaan op staat afgebeeld. Het dorp was gebouwd op acht door water van elkaar gescheiden pôllen. Deze eilandjes hadden de namen Sorke Pol, Katte Pol, Hoeunde Pol, Wester-Ich, Eester-Ich, Grims Pol / Arjens Pol, De Pol (ook wel Wiebren Hantjes Pol of De Tooenen genoemd) en de Jaaxme Fonne Pol. Via bruggetjes en planken onderhielden de dorpsbewoners hun onderlinge contacten. Later zijn veel sloten/kanaaltjes gedempt.

Dialect
In het dorp werd een dialect gesproken dat, met het dialect van het nabijgelegen Hindeloopen, beschouwd werd als het ‘echte’ Fries. Beide dialecten vertoonden kenmerken van het oud-Fries. Er zijn beschrijvingen van buitenlanders, onder andere van Cosimo III de' Medici, die onder meer om de taal te horen en de opvallende klederdracht te zien, reizen maakten naar Hindeloopen en Molkwerum.

Panelenroute
In 2016 zijn 10 panelen onthuld die vertellen over de rijke geschiedenis van het dorp. De panelenroute is een initiatief van Stichting Ald Molkwar, waar dorpshistoricus Auke Bult voorzitter van is: "In 1994 is Molkwerum uitgeroepen tot ‘monument van de maand’, samen met Workum. Daar zijn vele rondleidingen en wandelingen uit voortgekomen. Drie jaar later is Stichting Ald Molkwar opgericht en hebben we een museum gemaakt in de oude bakkerswinkel (zie daarvoor verder bij Bezienswaardigheden). Maar omdat we niet altijd open en bereikbaar zijn, hebben we het breder gemaakt. Middels deze panelen is de dorpsgeschiedenis voor toeristen nu altijd toegankelijk."

Met de panelen wil de stichting een verbinding leggen tussen het verleden en het heden van het dorp, dat vroeger ‘het Friese doolhof’ en 'het Venetië van het Noorden' werd genoemd, vanwege de 8 eilandjes met huizen en de vele straatjes en steegjes. Voor de locaties van de panelen is een oude dorpskaart uit 1718 als leidraad gebruikt. "Molkwerum was het enige dorp met een dorpskaart. Die werd getekend door de Bolswarder rector Johannes Hilarides. Hij deed dat zo gedetailleerd dat we die kaart nu nog zouden kunnen gebruiken", aldus Bult.

Heemkunde
De in 1997 opgerichte Stichting Ald Molkwar (tel. 0514-681972, e-mail info@hetbakkerswinkeltje.nl) is voor zover ons bekend niet met een website of -pagina op het internet aanwezig, anders dan met de site en Facebookpagina van het door haar beheerde, onder Bezienswaardigheden beschreven Bakkerswinkeltje.

Scriptie
Op zoek naar een sluitende verklaring waarom Molkwerum vrijwel van de kaart verdween. De langetermijngevolgen van een sociaal-economische transitie op het landschap en de lokale samenleving tussen 1700 en 1900 (2013) is de - via de link ook online te lezen - master scriptie Landschapsgeschiedenis (RUG) van T.M. van den Brink. Een citaat uit de samenvatting: "Voorafgaand aan de 18e-eeuwse neergang werd de Molkwerumse gemeenschap gekenmerkt door een dubbel-evenwicht. Enerzijds was er sprake van een sociaal-economisch evenwicht gekenmerkt door een dominante, grootschalige internationale scheepvaart enerzijds en een kleinschalige, op de zelfvoorziening gerichte veeteelt anderzijds. De veeteelt verbond dit sociaal-economische evenwicht met dat van een sociaal-ecologisch evenwicht: de relatie tussen de collectieve beheerwijze en de kenmerken van het landschap.

Hoewel deze plek tot op heden nog bestaat, kende het een zeer grote neergang in de 18e eeuw. Door de beschikbaarheid van de hoeveelheid gegevens was het mogelijk om de verscheidene processen per dimensie gedetailleerd te volgen. De vraag die bij de analyse van de casestudy centraal staat is: Welke samenhangende veranderingen in landschapsopbouw, economie en samenleving traden tussen 1700 en 1900 op in het Friese dorp Molkwerum? Welke factoren en processen waren daarbij bepalend? En in hoeverre biedt de bestaande theorievorming over crisis, neergang en veerkracht een sluitende verklaring voor de toenmalige ontwikkelingen in dit studiegebied?

Bij de beantwoording van deze centrale probleemstelling is aandacht voor een groot aantal dimensies van de Molkwerumse samenleving. Ten eerste de ontwikkelingen van het landschap, de dorpskern en de wijzigingen die gebouwen ondergingen. Ten tweede de veranderingen in de bevolkingssamenstelling en de bezitsverhoudingen. Tenslotte is er aandacht voor de sociaal-economische gevolgen van de neergang. Dit laatste is uitgesplitst in de processen die de landbouw onderging en de andere aspecten van de economie, waaronder de scheepvaart en de verzorgende ambachten. De aanleiding voor de neergang in Molkwerum was het opdrogen van de internationale scheepvaart. Dit proces verstoorde het dubbelevenwicht: doordat het belang van de scheepvaart afnam, nam het relatieve belang van de landbouw toe. Dit uitte zich onder andere doordat de veeteelt grootschaliger werd en zich ging richten op de commerciële zuivelproductie. Hierdoor kwam op diens beurt ook het collectieve beheer onder druk te staan. Uiteindelijk zou dit dan ook worden opgeheven en vervangen worden door particulier grondbezit.

Het blijkt dat er in Molkwerum gedurende de 18e eeuw veel verschillende processen gelijktijdig optraden. Deze processen zijn te kenmerken als: enclosing, privatisering, bevolkingskrimp, schaalvergroting, sloop en de verbetering van de bemaling. De transitie die het dorp in zijn geheel onderging, kan het best worden omschreven met de term: ‘ruralisatie’. Daarmee wordt een proces bedoeld dat als tegenhanger fungeert van urbanisatie: de transitie van een samenleving die gekenmerkt werd door urbane trekken naar een maatschappij die zich volledig richtte op de landbouw. In dit geval de veeteelt. Door de aanleiding van de neergang te benoemen is echter nog niet verklaard waarom deze gemeenschap eigenlijk zo kwetsbaar was. De kwetsbaarheid zat hem in een aantal aspecten: een sterke eenzijdige oriëntatie van de economie en dus afhankelijkheid van de internationale scheepvaart, een drassig buitengebied, een sterke mate van versnippering van het landbezit en een collectief landbeheersysteem dat ongeschikt was voor commerciële zuivelproductie.

Verschillende inwoners van Molkwerum toonden gedurende de transitie een andere mate van veerkracht. Dit kwam niet per definitie ten goede van de gehele gemeenschap. Het belangrijkste voorbeeld hiervan waren die schippers of renteniers die veel financiële middelen hadden. Zij konden bij economische neergang het dorp makkelijk verlaten. Dit was anders voor zij die achterbleven: tot 1800 werd het dorp als erg armzalig gezien. Elk van de bovengenoemde theorieën levert een belangrijk inzicht voor een deelverklaring van wat zich in dit dorp afspeelde. Aan de andere kant blijkt geen enkele theorie zelfstandig in staat om een afdoende verklaring te bieden. Op basis van die constatering worden drie aanbevelingen gedaan.

Ten eerste wat betreft het tegengestelde gewicht dat in theorieën aan interne en externe factoren wordt gegeven. Het is raadzaam om een klassiek geschiedtheoretisch onderscheid te benadrukken, namelijk het verschil tussen ‘aanleiding’ en ‘oorzaak’. In de casestudy blijkt namelijk dat de aanleiding voor de sociaal-economische neergang extern lag, maar de oorzaak voor de kwetsbaarheid van deze gemeenschap voor deze neergang intern moet worden gezocht.

Een tweede aanbeveling is dat het proces zoals zich dat bij een neergang ontplooit niet eenzijdig moet worden beschouwd als ineenstorting of veerkracht. Beide processen kunnen, zoals in Molkwerum, samengaan. Een complicatie daarbij is dat het proces vanuit verschillende groepen een heel ander effect kan hebben: wat voor de ene groep een teken van veerkracht is, is dat niet automatisch voor een andere groep of de gemeenschap in het geheel. Het is dus beter om de overkoepelende processen als transitie te beschouwen en binnen die transitie te kijken voor welke groepen bepaalde processen voor- of nadelen boden. Wel leidt dit tot een probleem bij vervolgonderzoek naar verdwenen nederzettingen. De vraag is namelijk in hoeverre men nog van de (dis)continuïteit van een nederzetting of regio kan spreken in de zin van ‘veerkracht’ of ‘ineenstorting’ wanneer dit slechts op een lager schaalniveau beoordeeld kan worden. Met andere woorden: is de nederzetting het juiste schaalniveau om deze thematiek te bestuderen?

Tenslotte wordt in de casestudy aangetoond dat er voorafgaand aan de transitie sprake was van een ‘dubbel evenwicht’. Enerzijds een sociaal-economisch evenwicht tussen dominante scheepvaart en ondergeschikte, kleinschalige, veeteelt ten behoeve van de zelfvoorziening. Anderzijds een sociaal-ecologisch evenwicht tussen een collectief beheer en de kenmerken van het landschap. De veeteeltvorm was daarbij de verbindende factor tussen deze twee evenwichten. Doordat in het ene evenwicht een wijziging optrad (neergang in de scheepvaart), werd via de schaalvergroting in de veeteelt ook een verandering in het andere evenwicht veroorzaakt (het verlaten van het collectieve beheer). Dit model blijkt een geschikte benadering te vormen voor een evenwichtige analyse van de geschiedenis van landschappen en regio’s. Dit model doet namelijk zowel recht aan de wijze waarop de samenleving via een sociaaleconomische evenwicht verbonden is met de buitenwereld, als via het sociaal-ecologisch evenwicht tussen die gemeenschap met haar directe en concrete omgeving. Hoewel de concrete invulling van dit ‘dubbel evenwicht’ per gebied zal verschillen."

Terug naar boven

Recente ontwikkelingen

- De dorpsschool van Molkwerum, Basisschool It Swannenêst, moest na afloop van schooljaar 2017-2018 helaas de deuren sluiten, omdat het aantal leerlingen te klein was geworden om nog langer door te kunnen gaan. De school had al jaren tussen de 20 en 30 leerlingen. Lees ook de column van dominee Wim Beekman over de sluiting van Basisschool It Swannenêst. Formeel is de school gefuseerd met de basisschool van Stavoren, waar de kinderen uit het dorp sindsdien naar school gaan.

In het gebouw van de thans voormalige basisschool is ook dorpshuis de Dorpskeamer gevestigd. Het dorpshuis-deel is eigendom van het dorp, het school-gedeelte is eigendom van de gemeente. Na de sluiting van de school is het natuurlijk een stuk stiller geworden in het dorp. Men onderzoekt nu hoe de dorpshuisfunctie behouden kan blijven en hoe er tevens weer meer 'reuring' in Molkwerum kan komen, door het aantrekken van meer toeristen die in de omgeving verblijven of wandelen of fietsen. Het dorp ligt op zich gunstig, aan de IJsselmeerkust, maar profiteert daar toeristisch en economisch nog onvoldoende van. De vraag en uitdaging is hoe men toeristen langer in het dorp kan houden. De vaste lasten van het hele gebouw kan het kleine dorp niet zelf bekostigen. Volgens een reportage op de site van Omrop Fryslân d.d. 3-10-2018 (met video) en een reportage op de site van de Leeuwarder Courant d.d. 11-10-2018 heeft het dorp een plan ontwikkeld voor een regionaal Belevingscentrum op de locatie van het schoolgebouw, met een focus op cultuurhistorie, natuur en landschap van de omgeving. Het dorp zoekt daarvoor de samenwerking met ondernemers, natuur- en landbouworganisaties, die een en ander mede zouden kunnen financieren en exploiteren.

De bedoeling is dat het een aantrekkelijke 'slechtweeraccommodatie' wordt voor vakantiegangers en voor recreanten uit de regio. De locatie sluit prachtig aan op de fiets- en vaarroutes in de omgeving. Om het dorp meer te laten opvallen in de omgeving en de mensen er nieuwsgierig naar te maken, is er tevens een plan voor een 'landmark' in de vorm van een toren bij de oude sluis op de dijk. In de jaren vijftig heeft daar ook een toren gestaan, maar die is afgebroken. Mensen kunnen de toren van veraf zien, zowel op land als vanaf het IJsselmeer, en kunnen op de toren genieten van een mooi uitzicht. Het dorp wil zich toeristisch op de kaart zetten met de slogan: "Der is mear tusken Hylpen en Starum". Hangende het onderzoek naar de levensvatbaarheid van dit plan heeft de gemeente het schoolgebouw voorlopig uit de verkoop gehaald.

- Bestemmingsplan Molkwerum.

Terug naar boven

Bezienswaardigheden

- Molkwerum heeft 3 rijksmonumenten, zijnde het voormalige dorpshuis uit 1697 op Hellingstrjitte 8, de voormalige visserswoning uit 1716 op Lútzenpôlle 5, en de toren van de Lebuïnuskerk (Tsjerkestrjitte 14).

- De Hervormde (PKN) Lebuïnuskerk is gebouwd omstreeks 1850 als vervanging van de in 1799 gebouwde voorganger. De ongelede zadeldaktoren is ouder. Stenvert noemt 1799 als bouwjaar van de toren. De Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed spreekt daarentegen over een 17e-eeuwse toren. In de vormgeving van de kerk zijn neoclassicistische elementen te herkennen. De kerkklokken zijn in 1649 vervaardigd door de in Leeuwarden werkzame klokkengieter Jacob Noteman. Boven de ingang aan de noordzijde van de kerk bevindt zich een halfronde afsluiting met daarin het dorpswapen (met een witte zwaan) en met de tekst: "Die Godt vertrowt had wol gebowt", voorzien van het jaartal 1597. Op het kerkhof van de kerk ligt het Erehof Molkwerum, met een graf voor de tijdens de Tweede Wereldoorlog omgekomen RAF-piloot Tom McCrorie.

- Windmotor Molkwerum* (Stationswei 40) is in 1995 en in 2011 gerestaureerd**. De windmotor ligt langs de W zijde van het Jan Broerskanaal (die op recente kaarten Kruisvaart heet), de vaart die ZW van Koudum van de Stationswei naar het meer de Morra loopt. Deze windmotor is de opvolger van een achtkante molen, die in 1854 gebouwd was en in 1925 is gesloopt. In het beton van de waterlopen werd puin verwerkt dat vrijkwam door de sloop in 1925 van het oude stoomgemaal Ymedam, 2 km ten zuidwesten van de windmotor. Dit stoomgemaal was al voor 1853 gesticht om het Flait droog te malen, en kon naast water malen ook hout zagen, olie slaan en run verwerken. Rond 1987 is in ruilverkavelingsverband naast de windmotor een volautomatisch elektrisch gemaal geplaatst.
* Op OpenStreetMap wordt deze Windmotor Koudum 1 genoemd.

** "De officiële her-ingebruikstelling van de volledig gerestaureerde windmotor bij Molkwerum werd gemarkeerd door het gezamenlijk hijsen van de Friese vlag door de heren Van Erkelens, dijkgraaf van Wetterskip Fryslân en Boekhoven, voorzitter van Molenstichting Nijefurd. Onttrokken aan het oog van een 40-tal genodigden haalde dhr. Van Erkelens vervolgens in het binnenste van het molenhuis de hendel over die de windroos op de (krachtige) wind deed draaien waardoor de eerste m3 water van de 30m3 per minuut die de molen kan verstouwen, op het Jan Broerskanaal werd uitgemalen. Boekhoven bedankte alle 9 door hem met name genoemde instanties die de restauratie financieel mogelijk hadden gemaakt en de fa. Mannen van Staal, restauratiebedrijf Agricola-Bouw ’75 en de vrijwillige molenaars die deze op voortreffelijke wijze hadden uitgevoerd."

- In 1916 begon Cnillis de Boer met het bakken van Friese reepkoeken en ontwikkelde deze later tot Molkwarder Koeke. Op enig moment (het jaar is ons vooralsnog onbekend) is de productie van deze koeke in Joure voortgezet. De bakkerswinkel is nu museum Het Bakkerswinkeltje (Hellingstrjitte 3), met naast het authentieke bakkerswinkeltje uit 1916 o.a. een eind 18e-eeuwse woonkamer met bedstee, een beschilderde deur uit 1722, en een heksenhol voor de jeugd. Vrije entree. Openingstijden: mei, juni en september op dinsdag, woensdag en zaterdag van 14.00-16.30 uur, juli en augustus op dinsdag, woensdag, donderdag en zaterdag van 13.00-16.30 uur. Tevens op afspraak begeleide rondwandelingen mogelijk (al sinds 1994). - Nieuws van Het Bakkerswinkeltje op Facebook. Het Bakkerswinkeltje wordt beheerd door Stichting Ald Molkwar. - Videoreportage met een medewerker van Het Bakkerswinkteltje, plus een inwoner die een gedicht over Molkwerum voodraagt, door Omrop Fryslân, juli 2018.

- Joke van Gent is al sinds ze voor het eerst een nummer van hem hoorde, in 1956, een groot fan van Elvis Presley. In 2000 heeft ze in Molkwerum het eerste Elvis Presley Museum in Nederland gerealiseerd, met talloze attributen die herinneren aan de 'King'. Er zitten veel unieke stukken bij zoals authentieke kledingstukken en zelfs een gesigneerde gitaar. De gitaar en de kleding komen uit Elvis' Duitse periode, toen hij twee jaar voor zijn nummer opkwam in het Amerikaanse leger, gestationeerd bij de Oosterburen. Dit was zijn privé-kleding, niet zijn optreedkostuum, want de Amerikaanse autoriteiten verboden shows in Duitsland. Zie ook het artikel over het Elvis Presley Museum (in de Telegraaf, 2000) en de reportage over het Elvis Presley Museum (Omrop Fryslân, 2017).

Terug naar boven

Jaarlijkse evenementen

- Oranjevereniging Molkwar organiseert door het jaar heen een aantal evenementen en activiteiten in Molkwerum, waaronder Koningsdag en in juli het Dorpsfeest.

- Jaarlijks is er gedurende 3 dagen in de zomervakantie in Molkwerum het Karwei Timmerdorp (genoemd naar de firma die de materialen sponsort), voor kinderen uit de basisschoolgroepen 4 t/m 8.

Terug naar boven

Eten en drinken

- Bakkerij Molkwar is in 2015 verhuisd van Molkwerum naar een industrieterrein in Joure. Eigenaar Folkert Reitsma stelt dat dat noodzakelijk was om te kunnen garanderen dat de beroemde Molkwarder Koeke blijft voortbestaan. Hoe mooi en historisch de plek in het ‘doolhof’ Molkwar ook was, mede door die eigenschappen had het ook zijn beperkingen. Een grondige verbouwing om het bedrijf groeicapaciteit te bieden was hier namelijk niet mogelijk. Ook de steeds strengere wettelijke normen ten aanzien van de productieruimte zouden op termijn op problemen zijn gestuit. Reitsema schat dat er dan wellicht over vijf jaar geen Molkwarder Koeke meer zou zijn geweest. Het nostalgisch ingerichte bakkerswinkeltje blijft wel open, want dat wordt beheerd door eigenaar Stichting Ald Molkwar, waarvoor zie verder het hoofdstuk Bezienswaardigheden.

Terug naar boven

Overnachten

- Boek hier je B&B e.d. in omgeving Molkwerum, met laagsteprijsgarantie!

Terug naar boven

Beeld

- Oude ansichtkaarten van het dorp.

- Aan sommige mensen is de discussie over het verhogen van de AOW-leeftijd van 65 naar 67 jaar niet besteed: reportage over boer Hessel Wijbrands uit Molkwerum, die anno 2010 81 jaar was en zijn werk nog altijd met plezier deed.

Terug naar boven

Literatuur

- Nieuwe en/of tweedehands boeken over Molkwerum (online te bestellen).

Terug naar boven

Links/voorzieningen

- Nieuws: - Molkwerum heeft een Dorpskrant.

- Belangenorganisatie: - In de onder Recente ontwikkelingen gelinkte videoreportage van Omrop Fryslân d.d. 3-10-2018 zien we dat er een dorpsraad in Molkwerum is: Doarpsbelang Molkwar, met als voorzitter Durk-Wim Zijlstra. Voor zover ons bekend is Doarpsbelang niet met een website of -pagina op het internet aanwezig.

- Dorpshuis: - In een piepklein dorp als Molkwerum zijn ook de voorzieningen naar rato klein. Zo heeft men hier geen dorpshuis, maar een Dorpskeamer; een kamer in de sinds zomer 2018 voormalige basisschool. Het biedt onderdak aan allerlei dorpsactiviteiten, zoals toneel, de kaartclub, vergaderingen en als koffiekamer bij uitvaarten. Hoe het na de sluiting van de basisschool verder moet met de Doarpskeamer, is nog niet duidelijk. Dat is nog onderwerp van onderzoek. Zie daarvoor verder het hoofdstuk Recente ontwikkelingen. Ook de Dorpskeamer is voor zover ons bekend niet met een website of -pagina op het internet aanwezig.

- Sport: - Volleybalvereniging VC Molkwar bestaat al ca. 40 jaar. De leden komen deels uit Molkwerum en hebben deels om andere redenen 'iets' met het dorp. Omdat het kleine dorp geen eigen sporthal heeft, trainen ze in sporthal De Sandobbe in buurdorp Koudum.

- Genealogie: - Overzicht van begravenen op de begraafplaats van Molkwerum.

Reacties

(2)

Wij hebben eind jaren zestig het café in eigendom gehad en gerund (mijn ouders), ook heb ik nog 2 jaar op de Rehobothschool les gehad. Geweldige tijd en heerlijk gewoond. Is er nog iets te vinden van het café? In jullie archieven?
Mijn ouders zijn al lang overleden en veel foto's zijn helaas verloren gegaan.
Ik zou dolgraag weer wat oude herinneringen op willen halen over/rond die tijd.

Op deze site, Plaatsengids.nl, beschrijven wij alle plaatsen in ons land, waaronder dus ook Molkwerum. De informatie daarvoor halen wij uit onze eigen bibiotheek met enkele duizenden boeken en uit alle hoeken en gaten van het internet. Maar wij hebben geen lokale archieven, dus kunnen u in die zin niet helpen. Wie dat wel hebben en kunnen, zijn de lokale heemkundekringen. In dit geval is dat Stichting Ald Molkwar. Ze beheren het nostalgische Bakkerswinkeltje in het dorp, waar van mei t/m september toeristen en inwoners bijeenkomen om e.e.a. te bekijken en herinneringen op te halen aan vroeger tijden. Dat is in uw situatie dus bij uitstek geschikt om eens langs te gaan. Ongetwijfeld heeft de stichting een archief met daarin onder meer materiaal van het vroegere café en zullen zij u veel over vroeger kunnen vertellen. Daarvoor zult u dus wel geduld moeten hebben tot mei, want dan gaan ze dus weer open. Ik heb de pagina inmiddels verder uitgewerkt, dus zowel de gegevens van Het Bakkerswinkeltje als van de stichting vindt u hierboven.
Met vriendelijke groet, Frank van den Hoven, hoofdredacteur Plaatsengids.nl

Reactie toevoegen